(SME Website မွကူးယူေဖာ္ျပပါသည္)
ကုန္ပစၥည္း အတုႏွင့္ ကုန္အမွတ္တံဆိပ္ အတုျပႆနာ (counterfeit goods and counter trade mark) သည္ ကမၻာ့ ကုန္သြယ္ေရးေလာကတြင္ ႏိုင္ငံတိုင္းရင္ဆိုင္ေနရေသာ စိန္ေခၚမႈႀကီး တစ္ရပ္ျဖစ္သည္။
ကုန္ပစၥည္း အတုႏွင့္ ကုန္အမွတ္တံဆိပ္ အတုျပႆနာ (counterfeit goods and counter trade mark) သည္ ကမၻာ့ ကုန္သြယ္ေရးေလာကတြင္ ႏိုင္ငံတိုင္းရင္ဆိုင္ေနရေသာ စိန္ေခၚမႈႀကီး တစ္ရပ္ျဖစ္သည္။
ယင္းသည္
“ တရားမွ်တစြာေကာင္းေရာင္းေကာင္း၀ယ္ ယွဥ္ၿပိဳင္ကုန္သြယ္ျခင္း” (Fair Trade
and Fair Competition) ဟူေသာ ကမၻာ့ကုန္သြယ္ေရးက်င့္စဥ္၏
ပင္မရန္သူမ်ားပင္ျဖစ္ေပသည္။
ထို႔ေၾကာင့္လည္း
ကမၻာ့ကုန္သြယ္ေရးအဖြဲ႕ႀကီး (World Trade Organization WTO) တြင္
Anti-counterfeit ဟုေခၚသည့္ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ ကုန္ပစၥည္းအတုအပမ်ားကို
ထိေရာက္စြာ အေရးယူ ႏွိမ္နင္းေရးကိစၥကို အၿမဲေဆြးေႏြးညႇိႏိႈင္းေနၾကရေပသည္။
ကုန္အမွတ္တံဆိပ္ ျပႆနာ ၄ မ်ိဳး
ဤျပႆနာအေပၚ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ဥပေဒေရးရာ အေနအထားအရ ေအာက္ပါအတုိင္းက႑ (၄)မ်ိဳးျဖင့္ အၾကမ္းအားျဖင့္ ခြဲျခားသံုးသပ္လိုပါသည္။
(၁) ကုန္ပစၥည္းအတုျပဳလုပ္ျခင္း(သို႔မဟုတ္)ေရာင္းခ်ျခင္း(Marking or selling fake / imiated / adulterated goods)
(၂) ကုန္အမွတ္တံဆိပ္အတု သံုးစြဲျခင္း (သို႔မဟုတ္)
ကုန္အမွတ္တံဆိပ္အတုပစၥည္းမ်ား ေရာင္းခ်ျခင္း(Using counterfeit trade mark
or selling counterfeit trade mark goods)
(၃) ကုန္အမွတ္တံဆိပ္ဆင္တူယိုးမွား သံုးစြဲျခင္း(Passing-off)
(၄) ကုန္အမွတ္တံဆိပ္ကို ယွဥ္ၿပိဳင္တင္သြင္းျခင္း (သို႔မဟုတ္) သံုးစြဲဲျခင္း (Parallel import or parallel use)
အဆိုပါက႑ ၄ မ်ိဳးကို တစ္ခုျခင္းစီ ဆန္းစစ္ေလ့လာၾကည့္လိုေပသည္။
၁။ ကုန္ပစၥည္းအတု ျပဳလုပ္ျခင္း(သို႔မဟုတ္)ေရာင္းခ်ျခင္း
(Marking or selling fake / imitated / adulterated goods)
လိမ္လည္လွည့္ဖ်ားလိုသည့္ စိတ္ဆႏၵ(fraudulent mind)ျဖင့္ ကုန္ပစၥည္းအတု
ျပဳလုပ္ျခင္း၊ အတုမွန္းသိလ်က္ႏွင့္ အစစ္သဖြယ္
ခင္းက်င္းျပသေျပာဆိုေရာင္းခ်ျခင္းမ်ိဳး ျဖစ္သည္။
အတုႏွင့္အစစ္
ကုန္ပစၥည္းအတုလုပ္ျခင္း၊ ေရာင္းျခင္းဆိုသည္တို႔ကို ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာၾကည့္လွ်င္ -
(က)
မူလကုန္ပစၥည္းအမ်ိဳးအစား သဘာ၀ႏွင့္ လံုး၀မတူသည့္အရာျဖစ္ျခင္း၊ ဥပမာ-သၾကား
ထုပ္ဟုေျပာဆိုေရာင္းခ်ရာတြင္ ဆားမ်ားကိုထည့္ထားျခင္း၊
(ခ)
မူကုန္ပစၥည္းအမ်ိဳးအစားဟု သူတစ္ပါးထင္ျမင္ေအာင္ တမင္ လီဆယ္ျပဳလုပ္ထားသည့္
အရာျဖစ္ျခင္း။(ဥပမာ-၀ီစကီဟုေျပာဆိုၿပီး ပုလင္းထဲ အေရာင္တူသည့္
ေရေႏြးၾကမ္းကိုသာ ထည့္ထား ျခင္း)
(ဂ)
ေၾကာ္ျငာေဖာ္ျပထားေသာ စြမ္းေဆာင္ရည္အတိုင္း အမွန္မဟုတ္ေသာ ကုန္ပစၥည္း
ျဖစ္ျခင္း၊ (ဥပမာ - ငွက္ဖ်ားေပ်ာက္ေဆးဟု ထုတ္လုပ္ေရာင္းခ်ရာတြင္ အမွန္တကယ္
ငွက္ဖ်ား ေပ်ာက္ေစသည့္ ေဆး၀ါးအာနိသင္မပါရွိျခင္း)
(ဃ)
ျပင္ပထုတ္ပိုးထားသည့္အရာတြင္ ေၾကာ္ျငာေဖာ္ျပထားခ်က္ႏွင့္မတူေသာ အျခား
ကုန္ပစၥည္းမ်ား ပါရွိေနျခင္း။(ဥပမာ-ပိတ္စမ်ားဟု ေဖာ္ျပေရာင္းခ်ေသာ
စကၠဴပံုးထဲတြင္ စကၠဴစုတ္မ်ား၊ ဂံုနီစမ်ားသာ ပါရွိျခင္း)
(င)
ေၾကာ္ျငာေဖာ္ျပထားေသာ အခ်က္အလက္မ်ားႏွင့္ မညီၫြတ္သည့္ ပစၥည္းျဖစ္ျခင္း။
(ဥပမာ - ထုပ္ပိုးဘူးတြင္ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံလုပ္ ၁၅၀၀ ၀ပ္ ကက္ဆက္ဟူ၍
ေဖာ္ျပထားေသာ္လည္း အထဲ တြင္မူ အျခားႏိုင္ငံလုပ္ အရည္အေသြးနိမ့္ ၁၀၀ ၀ပ္
ကက္ဆက္သာပါရွိျခင္း)
(စ)
အမွန္တကယ္မျဖစ္ႏိုင္ေသာ အရည္အေသြးျဖင့္ ေၾကာ္ျငာေရာင္းခ်ေသာ ပစၥည္း
ျဖစ္ျခင္း။ (ဥပမာ - တုတ္ၿပီး၊ ဓားၿပီး ေဆးဟု ေျပာဆိုၿပီး ဖန္တီးထားသည့္
အရာတစ္မ်ိဳးကို ေရာင္းခ်ျခင္း)
(ဆ)
မ်က္သိလွည့္စား၊ စိတ္၀င္စား၍ အစစ္မဟုတ္ေသာ ပစၥည္းကို လက္ခံ၀ယ္ယူသြား ေအာင္
ျဖားေယာင္းျခင္း။ (ဥပမာ - ေရႊ အတုခ်ဂိုဏ္းက အုပ္စုဖြဲ႕ကာ စနစ္တက် လိမ္လည္၍
ေရႊ အေရာင္းအ၀ယ္လုပ္ျခင္း)စသည္တို႔ ျဖစ္ၾကေပသည္။
ပစၥည္းအစစ္ဟုဆိုရာ၌ (ဥပမာအားျဖင့္ ‘ဘီစကစ္ပံုး’ ဟု ေျပာဆိုၿပီး
ေရာင္းခ်လွ်င္ အမွန္တကယ္ စားသံုးရသည့္ ဘီစကစ္မုန္႔ ပါရွိရမည္။ ေက်ာက္ခဲ
သလဲမ်ားပါလာလွ်င္ အတုပင္ျဖစ္ေပ သည္။ ကိတ္မုန္႔၊ ေခ်ာကလက္စသျဖင့္
အျခားမုန္႔မ်ားပါလာ၍လည္း မရႏိုင္ေပ။)
အေရးယူႏိုင္
ကုန္ပစၥည္းကို အတုျပဳလုပ္ျခင္း၊ အတုမွန္းသိလ်က္ႏွင့္
ေရာင္းခ်ျခင္းျဖစ္လွ်င္ အနည္းဆံုးအား ျဖင့္ ရာဇသတ္ႀကီးပုဒ္မ ၄၂၀
လိမ္လည္မႈႏွင့္ အေရးယူႏိုင္ပါမည္။ ဤပုဒ္မ ျပ႒ာန္းအက်ဥ္းမွာ ပစၥည္း
တစ္ခုခုကို ေပးအပ္ေစရန္ လိမ္လည္၍ မ႐ိုးမေျဖာင့္ေသာ သေဘာႏွင့္
တစ္ဦးတစ္ေယာက္အား ျဖားေယာင္းေသြးေဆာင္ျခင္းျဖစ္သည္။ ေထာင္ဒဏ္ ၇ ႏွစ္အထိ
ျပစ္ဒဏ္ခ်မွန္ႏိုင္ေပသည္။
ထိုသို႔ လိမ္လည္ရာတြင္ အသံုးျပဳေသာ စာတမ္းအမွတ္အသားအတုမ်ားကို
လုပ္ခဲ့လွ်င္ အတု လုပ္ေသာသူအေပၚ ပုဒ္မ ၄၆၈ အရ အေရးယူႏိုင္သည္။
ယင္းပုဒ္မသည္လည္း ေထာင္ဒဏ္ ၇ ႏွစ္ ခ်မွတ္ႏိုင္သည္။
အတုလုပ္သူႏွင့္ အတုေရာင္းခ်သူ တစ္ေယာက္စီျဖစ္ခဲ့လွ်င္ အတုလုပ္သည့္
ဥပေဒသေဘာ အရ ပိုမိုအျပစ္ၿပီးသူျဖစ္၍ အတုေရာင္းသူထက္
ျပစ္ဒဏ္ပိုက်ခံရေလ့ရွိသည္။
ကုန္ပစၥည္းအတုမ်ားကို ျပည္ပမွ ျပည္တြင္းသို႔
တရားမ၀င္ေမွာင္ခိုတင္သြင္းလာလွ်င္ တင္သြင္းလာသူအေပၚ ‘အေကာက္ခြန္အက္ဥပေဒ’ ၊
ပုဒ္မ ၁၆၇ ‘ သြင္းကုန္ထုတ္ကုန္ႀကီးၾကပ္ေရး အက္ဥပေဒ’ ၊ ပုဒ္မ ၅ (၁)
တို႔ျဖင့္ တာ၀န္ရွိ ဌာနဆိုင္ရာမ်ားက အတုမ်ားကိုလည္း ႏိုင္ငံေတာ္ ဘ႑ာ အျဖစ္
သိမ္းဆည္းျခင္း၊ ဖ်က္ဆီးျခင္း ျပဳလုပ္ႏိုင္သည္။
အထူးဥပေဒ
အကယ္၍ သီးသန္႔ ကုန္ပစၥည္းတစ္မ်ိဳးမ်ိဳးကို အတုလုပ္ျခင္းအတြက္
သီးျခားဥပေဒတစ္ရပ္ရပ္ ျပ႒ာန္းထားရွိလွ်င္ ယင္းဥပေဒအရသာ အေရးယူသည္။
သာဓကအားျဖင့္ ‘၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္၊ ဗဟိုဘဏ္အက္ဥပေဒ’ ပုဒ္မ ၈၉ အရ အနည္းဆံုး
ေထာင္ဒဏ္ ၅ ႏွစ္မွ ေထာင္ဒဏ္ ၁၀ ႏွစ္အထိ ခ်မွတ္ခံရႏိုင္သည္။ ရာဇသတ္ႀကီးပုဒ္မ
၄၈၉-က (ေငြစကၠဴအတုလုပ္ျခင္း)၊ ပုဒ္မ ၄၈၉-ခ(ေငြစကၠဴအတုသံုးျခင္း)၊ ပုဒ္မ
၄၈၉-ဂ(ေငြစကၠဴအတု လက္ရွိ ထားျခင္း)၊ ပုဒ္မ ၄၈၉-ဃ(ေငြစကၠဴအတုလုပ္ေသာ ကိရိယာ
လက္ရွိထားျခင္း)တို႔ အရလည္း အေရးယူ ေလ့ရွိသည္။
ေထာင္တစ္သက္တစ္ကၽြန္း (သို႔မဟုတ္) ေထာင္ ၁၀ ႏွစ္ထိ ျပစ္ဒဏ္ရွိေပသည္။
အစားအေသာက္အတုလုပ္ျခင္းျဖစ္လွ်င္ ‘ ၁၉၉၇ ခုႏွစ္ အမ်ိဳးသား အစားအေသာက္
ဥပေဒ’ ပုဒ္မ ၂၈ အရ အေရးယူႏိုင္ၿပီး ေထာင္ဒဏ္ ၃ ႏွစ္ (သို႔မဟုတ္) ဒဏ္ေငြက်ပ္
၃၀,၀၀၀ အထိ ခ်မွတ္ႏိုင္သည္။
(ဦးသန္းေမာင္(စစ္ေတြ) ၏ ခြင့္ျပဳခ်က္ျဖင့္ ဉာဏပစၥည္းမ်ားမူပိုင္ခြင့္ဆိုင္ရာ ဥပေဒ ေဆာင္းပါးမ်ားစာအုပ္မွ ေကာက္ႏုတ္ေဖာ္ျပသည္။)
